Op mijn visitekaartje -ja zo’n ouderwetse heb ik nog- staat dat ik de optelsom ben van:
- Sparringpartner
- Voorbij de cijfers kijken
- Hart voor resultaat
Mooi bedacht door het communicatiebureau. Zeker gezien een tweetal juridische procedures die ik namens twee klanten heb mogen voeren. Gelukkig met een positieve uitkomst voor de klanten.
Procedures
We komen helaas noodzakelijke procedures om gelijk te krijgen in onze rechtsstaat meer tegen. En gelijk krijgen is nog geen gelopen race. Ook al voel je dat je gelijk hebt. Kijk maar naar de toeslagenaffaire.
De Tweede Kamer besluit over wetgeving, waar ze de gevolgen niet van overziet. Of nog erger, doelbewust negeert. Maar daarnaast zijn er allerlei beleidsnotities waar ambtenaren zich aan moeten houden. Die beperken nog verder de flexibiliteit van een rechtvaardige uitvoering van wetgeving en beleid.
Procederen
Als belastingadviseur loop ik wel eens tegen dit soort situaties aan. Het lukt dan niet om met de belastingdienst tot overeenstemming te komen over een bevredigende belastingheffing. Dat kan verschillende oorzaken hebben, maar de uitkomst strijdt met het gevoel van rechtvaardigheid. We procederen niet vaak. Maar als het moet, dan doen we het. Mits we het idee hebben dat er een behoorlijke kans is op een goede uitkomst voor de klant.
Casus I
Bij procedure I waren er interne richtlijnen van de belastingdienst, waar een beroep op kon worden gedaan. Die waren al naar buiten gekomen door de Wet openbaarheid van bestuur. Het is slechts een topje van de ijsberg van intern beleid dat daardoor bekend wordt. Heel goed dat die wet bestaat. Dat wel.
Bij de rechtbank kreeg onze klant gelijk. In dit geval kon een beroep op het begunstigende beleid worden gedaan. In hoger beroep voor het Gerechtshof kregen ze ook gelijk. Zij het op andere gronden en een iets ander bedrag. De staatssecretaris wilde doorprocederen, dus er kwam ook nog een procedure voor de Hoge Raad. Ook daar werd het cassatieberoep van de staatssecretaris ongegrond verklaard.
Het voelt goed dat ons rechtsgevoel bij aanvang van de juridische procedure ons niet heeft bedrogen. Wel jammer dat de staatssecretaris dat niet eerder in wilde zien.
Casus II
Bij de tweede procedure ging het meer om een discussie over de feiten. Waarom heeft belastingplichtige gedaan wat hij heeft gedaan, terwijl een andere route logischer was geweest? In deze zaak is een beroep op dwaling gedaan, maar de fiscus wilde niet de financiële gevolgen van de dwaling accepteren. Hierbij werden wij als kantoor pas na de uitspraak in hoger beroep betrokken. De vraag was: ‘zijn er nog mogelijkheden om de uitspraak van het Gerechtshof bij de Hoge Raad aan te vechten?’.
Na het doornemen van de uitspraak zagen we dat er enkele onlogische redeneringen in stonden. De Hoge Raad gaf ons daarin gelijk en verwees de zaak terug naar een ander Gerechtshof. Dit voorjaar was de online zitting. Het Hof kwam in deze zaak ook tot de conclusie dat er sprake was van een situatie van dwaling waar de fiscus in mee moest gaan. We kregen wederom gelijk voor de klant.
Rechtvaardigheid
Dat is leuk voor ons. Maar nog veel leuker voor de klant. En voor het land. We willen met zijn allen in een rechtvaardige samenleving wonen. Een land waar een koe ook een haas kan vangen, als dat zo uitkomt en gewenst is.
Wij gaan voor resultaat. Ook als we daarvoor wat verder moeten kijken. Wat dat betreft klopt de optelsom op mijn visitekaartje. Die hou ik nog maar even.
Roept deze blog vragen op? Neem dan gerust contact met mij op.
